Sunday, April 8, 2018

तू .....

सावलीत तुझ्या विसावले होते.. 
मनालाही माझ्या सुखावले होते..
ते क्षण तुझे नि माझे... 
मला जगायचे होते..

का कुणास ठाऊक
आज ती सकाळ नाही.. 
तुझ्या भेटण्याची ओढ नाही..
तुझ्या दिसण्याचे वेध नाही. 

तुझ्या साठी माझा जीव.. 
क्षणोक्षणी झुरायचा... 
तुझ्याच मागे धावायचा..
जिथे तिथे तुला शोधायचा... 

का असा तू अचानक..
दुरावला.. 
माझ्याशी रुसला.. 
कधी भेटशील तसाच पुन्हा 

जसा तू माझा होतास.....!!

Sunday, September 24, 2017

माझे.......

शांत बसले......
डोळे लाऊन मनात डोकावले.......
काय काय सापडल ??

धूळ खात पडलेली मनाची कोरी पाटी
जीच्यावर मी स्वतःच्या विचारांना कोरायची!

खूप दिवसांपासून न-घालवलेला... साचलेला माझा वेळ....
त्या घड्याळ्यात तिथेच थांबलेला.....
.
स्वतःच्या मालकीचे क्षण....
तसेच बंद पेटीत पडले आहेत....

अल्लड, न-कळणाऱ्या वयातली माझी गुपित ........
जी मी आठवून हसत असे....
ती फार अंधुक होत चाल्ली....

आणि खूप शोधून ही काही गोष्टी सापडत नव्हत्या...
कोणत्या??

...
....
....
माझा छंद...
माझा विरंगुळा...
माझी आवड...
खरंच ह्यातल काहीच सापडलं नाही ...... !!!!

... पिनल   

Wednesday, May 24, 2017

पाऊल

पाऊल पुढे पडत, अगदी सवयीने
पण प्रत्येक पावलावर आशा आहे

पाऊलो पाउली खचते आहे
पडते आहे उठते आहे

कुठला गाव माझा दूरवर
दिसेना अजून डोळ्यांना

चालते, चालते आहे सोबत
सगळी कर्तव्ये घेऊन

एक वाट माझी येईल
कुठे तरी माझी विसाव्याची झोपडी मिळेल

हि एकच शिदोरी हाती आहे
आणि तुझी साथ हवी आहे.

--पिनल चौधरी! 

Tuesday, June 16, 2015

हरवलेली!


का कुणास ठाऊक आज 
अचानक मन अगदी 
मागच्या काळात गेल.

दूर दूर आत चालत ते 
पूर्वीच्या....
परस बागेत गेल.

खूप गोष्टी डोळ्या समोर आल्या.....
एक एक करत..... 
सगळ दाखवून गेल्या.

अगदी माझीच पिटुकली पावलं....
घरभर असलेली आणि 
माझीच उंबरठा ओलांडलेली पाउलखुण.

सारच बदल आहे, त्या प्रत्येक
क्षणाने वेगळच रूप घेतल आहे.

माझीच मला ओळख 
वाटेनाशी झाली आहे.... 
शोधते आहे....

माझ्यातली मी....
माझ्यातली माझी”.....

माझ्यातली ती.... 

माझ्यातली ???.....
हरवली आहे का?

-पिनल चौधरी 

Wednesday, July 10, 2013

सुरवात.....

कशास रे तू असा उदास...
शेवटाच्या विचारात आहे का?
सुरवात तर होऊ देत..
पुढच सार मी सांभाळीन

तुझ्या माझ्या नात्याला
पुन्हा एक संधी दे
त्याचे सोने मी
करेल...

बघ जरा एकदा माघे वळून
चांगल्या क्षणाचे ठसे....
एक नवी उमेद
देऊन जाईल.   

बनवूया नव घर
आनंदाने भरलेल
तुझ्या माझ्या स्वप्नात
हरवलेलं.........


------पिनल!!!

पाऊले.....

चालत राहावे... एकटेच
अनोळखी रस्त्यावर....
कुठे ही जाण्याची घाई नको
नको कोणाचे रस्त्यात भेटणे....

पावलांना कसे स्वछंदी चालू द्यावे
पाण्यात, रेतीत, दगडात,
आणि काट्यात देखील

नेहमीच आपण त्यांना
आपल्या इशाऱ्यावर चालवतो
आज बघू त्याच्या वाटेवर चालून

जमेल का त्यांना
मागे पाऊलखुणा ठेवणं
पुढे जात जात...
मागे नाव कमवणं

दमतील, दुखतील देखील
एका वळणावर....
तिथून पुढे जातील...
कि परततील घरच्या वाटेला?

इथेच तर त्यांची
परीक्षा असेल....
बघू ते पण माझ्या सारखे स्वार्थी होतात का? 

...पिनल!!!! 

Saturday, June 8, 2013

जिंकण

उन पावसाच्या ह्या खेळात
खरंच कोणी जिंकत नसतरे
बस त्यातला एक एकला
एक एक संधी देत असतो...

मात्र तू नेहमीच आपल्यात
स्पर्धा करत गेलास....
पुढे राहण्यासाठी
मला मागेच सोडत गेलास...

आत्ता मला बोलाऊ नकोस.....
तुझ्या पर्यंतच अंतर
खूप वाढलंय......
ते मला गाठण कठीण आहे

कठीण नाही तर अशक्यच
कारण मला नाही जमणार
तुझ्या सारख वागणं
सर्व काही मागे ठेऊन पुढे पुढे जान......



~~पिनल चौधरी!!!! 

तू .....

सावलीत तुझ्या विसावले होते..  मनालाही माझ्या सुखावले होते.. ते क्षण तुझे नि माझे...  मला जगायचे होते.. का कुणास ठाऊक आज ती सका...