अस्तित्व

नको मला ती तूप रोटी

नको मला तो ताट चांदीचा  

कशाला थाट उगीच

मर्जीन खाऊ द्या 

स्फुरू दे मज आता

स्वतःच्याच विचाराने

कशाला आखावे जगणे 

दुसऱ्यांच्या नकाशाने  

हृदयातल्या जखमा

नको शब्दांत

सारे ठेऊन इथेच  

हवेसे वाटते आकाशी नजारे   

नको शिकाऊस मला देखावे बनवणे  

आयुष्याच्या उत्स्वातले

मला न जमणार ते कधीच

त्यात देखील माझे अस्तित्व चुकून झळकावे....


...पिनल चौधरी