सुरवात.....

कशास रे तू असा उदास...

शेवटाच्या विचारात आहे का?

सुरवात तर होऊ देत..

पुढच सार मी सांभाळीन

तुझ्या माझ्या नात्याला

पुन्हा एक संधी दे

त्याचे सोने मी

करेल...

बघ जरा एकदा माघे वळून

चांगल्या क्षणाचे ठसे....

एक नवी उमेद

देऊन जाईल.   

बनवूया नव घर

आनंदाने भरलेल

तुझ्या माझ्या स्वप्नात

हरवलेलं.........

------पिनल!!!

पाऊले.....

चालत राहावे... एकटेच

अनोळखी रस्त्यावर....

कुठे ही जाण्याची घाई नको

नको कोणाचे रस्त्यात भेटणे....

पावलांना कसे स्वछंदी चालू द्यावे

पाण्यात, रेतीत, दगडात,

आणि काट्यात देखील

नेहमीच आपण त्यांना

आपल्या इशाऱ्यावर चालवतो

आज बघू त्याच्या वाटेवर चालून

जमेल का त्यांना

मागे पाऊलखुणा ठेवणं

पुढे जात जात...

मागे नाव कमवणं

दमतील, दुखतील देखील

एका वळणावर....

तिथून पुढे जातील...

कि परततील घरच्या वाटेला?

इथेच तर त्यांची

परीक्षा असेल....

बघू ते पण माझ्या सारखे स्वार्थी होतात का? 

...पिनल!!!!