Saturday, October 23, 2010

प्रेम अपुले...

तो वारा... वाहणार 
आपल्या प्रेमाला करतो
सुगंधित.
 
ते ढग.. निळेशार 
आपल्या प्रेमला देतात
छाव.

ते दवबिंदू ... थंडीतले
आपल्या प्रेमला करतात
मोहित.

ते धुकं... पहाटेचे
आपल्या प्रेमाला करतात
गार-गुलाबी.

पावसात..चिंब 
प्रेम आपले नेहमीच
भिजते.


अन मी पण
आपल्या प्रेमला नेहमीच
निसर्गात बसवले.

पण मला प्रेमाला
अस्तिवात जपायच आहे
नैसर्गिक!!!

 
...पिनल चौधरी!!!!

4 comments:

  1. Premche khup chaan shabdat varnan kele aahai……

    ReplyDelete
  2. I agree with Bhushan...
    Varnan khupch chan ahey

    ReplyDelete
  3. Hi Pinall !
    Just came across ur profile while surfing on net...
    After long time reading Marathi stuff.. good work..keep it up :-)

    ReplyDelete

तू .....

सावलीत तुझ्या विसावले होते..  मनालाही माझ्या सुखावले होते.. ते क्षण तुझे नि माझे...  मला जगायचे होते.. का कुणास ठाऊक आज ती सका...